Wydajność systemu i typy rozkazów

Jaki wpływ na wydajność systemu ma podział rozkazów na różne typy?

Wiadomo, że aby wykonać jakieś działanie za pomocą komputera, musimy dysponować zestawem instrukcji (rozkazów), które on „rozumie”. Każda instrukcja zawiera część operacyjną i część adresową. Wiemy, że łatwiej i szybciej jest wykonać jakąś prostą operację, ale z drugiej strony realizowanie zadania za pomocą prostych operacji często komplikuje i wydłuża algorytm.

Mamy do dyspozycji następujące typy rozkazów:
Rozkazy działań – realizują operacje arytmetyczne, logiczne oraz manipulacji argumentami.
Rozkazy dostępu do pamięci – za ich pomocą korzystamy z pamięci aby pobrać informacje, zapisać informacje oraz zmodyfikować informacje. Rozkazy te mogą być połączone z innymi rozkazami.
Rozkazy sterujące – za ich pomocą sterujemy kolejnością wykonywania rozkazów. Jest to podstawowe narzędzie do podejmowania przez algorytm decyzji na podstawie wcześniejszych obliczeń bądź zaistniałej na zewnątrz programu sytuacji.
Rozkazy pomocnicze i uprzywilejowane – służą do wyprowadzania wyniku działania programu na zewnątrz, a także do przestawiania konfiguracji komputera, których pewne konsekwencje są ważne dla jego prawidłowej pracy. Operacje te powinny być objęte szczególną troską. To wyjątkowe traktowanie może być realizowane przez ustalenie trybów pracy procesora, w których mogą być wykonywane różne instrukcje. Te, które mogą być używane tylko w specjalnych trybach nazywamy uprzywilejowanymi.

Wydaje mi się, że taki podział pozwala uporządkować i zwiększyć wydajność systemu komputerowego, ponieważ każdy typ rozkazów ma do wykonania inne zadanie a także może być wykonywany przez procesor niezależnie od siebie, co pozwala na jednoczesne wykonywanie paru rozkazów na raz.

Uważasz, że artykuł był ciekawy i chcesz otrzymywać powiadomienia o moich kolejnych wpisach lub projektach?
Wpisz swoje imię oraz adres e-mail a następnie kliknij "ZAPISZ MNIE"